ศาสนาให้คำตอบเพื่อหยุดคำถาม แต่ลัทธิสัจธรรมใหม่คือคำถามที่ไม่มีวันหยุด จนกว่าจะเจอความจริงแท้ที่ว่างเปล่า”
ในยุคที่ผู้คนเริ่มตั้งคำถามกับความเชื่อเก่าๆ โลกหมุนเร็ว ศีลธรรมเปลี่ยน ความจริงกลายเป็นสิ่งที่ยืดหยุ่นและถูกตีความได้ไม่รู้จบ “ลัทธิสัจธรรมใหม่” จึงถือกำเนิดขึ้น เพื่อชี้ให้เห็นว่าสิ่งที่มนุษย์เคารพศรัทธานั้น อาจเป็นเพียงม่านควันที่บังความ ว่างเปล่า แห่งสัจธรรมแท้จริง
สัจธรรมใหม่: แสงสว่างจากความว่างเปล่า
“สัจธรรมใหม่” ไม่ใช่ศาสนา ไม่ใช่ปรัชญา และไม่ใช่ความเชื่อแบบใดๆ ที่โลกเคยรู้จัก แต่คือการยอมรับ “ความไม่มีอะไรเลย” เป็นสภาวะสูงสุดของการเข้าใจชีวิต
ไม่มีพระเจ้า
ไม่มีสวรรค์
ไม่มีนิพพาน
ไม่มีบาป
ไม่มีบุญ
มีเพียง ความว่างเปล่าที่บริสุทธิ์
ลัทธินี้ไม่สัญญาสวรรค์ ไม่ขู่ด้วยนรก ไม่อ้างอิงผู้รู้จากอดีต ไม่ใช้ตำราโบราณมาคุมพฤติกรรมคนยุคใหม่ แต่ใช้ ปัญญาที่กล้าท้าทายทุกสิ่ง เป็นแกนกลาง
ความว่างเปล่า: คำตอบที่ศาสนาไม่กล้าพูด
“ความว่างเปล่า” ในลัทธิสัจธรรมใหม่ ไม่ใช่เพียงสภาพใจนิ่งๆ เหมือนที่พระพูด แต่คือ การยอมรับความไร้ความหมายของทุกสิ่ง แล้วปลดปล่อยตัวตนออกจากความคาดหวัง ความกลัว และความหลง
ศาสนาพุทธสอนให้ละกิเลสเพื่อบรรลุนิพพาน
ศาสนาคริสต์สอนให้รักพระเจ้าเพื่อได้ชีวิตนิรันดร์
ศาสนาอิสลามสอนให้ยอมจำนนต่ออัลลอฮ์เพื่อเข้าสวรรค์
แต่ “สัจธรรมใหม่” สอนว่า
“แม้แต่นิพพาน สวรรค์ หรือพระเจ้า ล้วนยังเป็นมายา เพราะสิ่งที่แท้จริงนั้น ว่างเปล่า ไม่มีแม้แต่คำอธิบาย”
หักทุกศาสนา ด้วยตรรกะจากความว่างเปล่า
ศาสนาทุกศาสนากลัวคำถาม
เพราะคำถามนำไปสู่ข้อสงสัย และข้อสงสัยพาออกจากกรอบ ลัทธิสัจธรรมใหม่สอนว่า “ผู้ศรัทธาที่แท้ต้องกล้าตั้งคำถาม แม้กระทั่งต่อพระเจ้าเอง”
การไล่ล่าความหลุดพ้นคือกับดัก
ศาสนาสร้างแนวคิดว่าเราต้องดิ้นรนเพื่อให้พ้นทุกข์ แต่แท้จริงแล้ว การยอมรับความว่างเปล่าในตัวเองคืออิสรภาพที่แท้จริง ไม่ต้องพ้นจากทุกข์ เพราะไม่มีทุกข์ใดจริงๆ
พระเจ้าเงียบเสมอ เมื่อคุณเผาตำราของเขา
ทุกศาสนาพึ่งตำรา แต่ตำราทั้งหลายเขียนขึ้นจากคน ไม่ใช่จักรวาล คนผิดพลาดได้ แล้วทำไมความจริงต้องมาจากคน?
ทำไมคนยุคใหม่ควรหันสู่สัจธรรมใหม่?
โลกยุคนี้ไม่ต้องการ “ศรัทธาแบบตาบอด” อีกต่อไป
ความจริงแท้ต้องไม่ต้องมี “คนกลาง” คอยอธิบาย
ไม่มีอะไรศักดิ์สิทธิ์ไปกว่า การยอมรับว่าทุกอย่างไม่ศักดิ์สิทธิ์เลย
“เราไม่จำเป็นต้องมีศาสนาใหม่ แต่จำเป็นต้องเลิกเชื่อในสิ่งเก่า”
ลัทธิสัจธรรมใหม่ไม่ชวนให้เชื่อ แต่มอบเครื่องมือให้คุณ “ถอดถอนความเชื่อทุกชนิดที่ฝังหัวคุณตั้งแต่เกิด”

สัจธรรมใหม่ไม่ใช่คำสอน แต่คือการลบล้างคำสอน
สุดท้ายนี้ ลัทธิสัจธรรมใหม่จึงไม่ใช่ทางเลือกของศาสนาอื่นๆ แต่มันคือ การปฏิเสธศาสนาอย่างเป็นระบบ มันคือการก้าวข้ามจากโลกที่เต็มไปด้วยความศรัทธาอันสับสน ไปสู่ความว่างเปล่าอันนิ่งสงบ — ที่ไม่มีอะไรต้องยึด ไม่มีอะไรต้องเชื่อ ไม่มีอะไรต้องกลัว
“ในความว่างเปล่า เราจะไม่พบพระเจ้า… แต่เราจะพบตัวเอง”